De voorstelling van 22 maart die niet doorgaat bij Theater de Tuin i.v.m. de maatregelen tegen het corona virus heeft voorlopig een nieuwe datum gekregen. Helaas valt het niet meer in de Spaanse week.
De nieuwe datum is zondag 26 april om 11.00 uur. Toegang 8 Euro. Leefijd 5+
Hoort zegt het voort!
Op zondag 22 maart zou bij Theater de Tuin de Spaanse week van start gaan. Mijn voorstelling ‘Jan Klaassen en de baby’ omgedoopt tot ‘Jan Klaassen, de baby en Don Juan’ zou de eerste voorstelling binnen thema Spanje zijn. Echter door de maatregelen van de overheid kan het optreden niet doorgaan. In theater de Tuin passen meer dan 100 mensen en die zitten dan ook nog eens heel dicht op elkaar. Normaal niet zo’n probleem alleen nu met het corona virus wel.
Vorig jaar toen mij gevraagd werd of een voorstelling had die binnen het thema Spanje zou passen, was ik bezig met mijn Jan Klaassen Academie. Want geen van mijn andere voorstellingen heeft echt een link met Spanje. Sinterklaasvoorstellingen daar gelaten. Toen heb ik aan mijn huidige ‘Jan Klaassen en de baby’ Don Juan (Mooie Jan) toegevoegd. Hij spreekt tijdens de voorstelling een aantal worden Spaans en zingt een Spaans slaapliedje voor de baby. Et Voila, je hebt een voorstelling die gespeeld kan worden in een Spaanse week.
Jammer dat ik hem nu niet mag spelen. Ik had me er zeer op verheugd. De vrijwilligers bij de Kindertuin ook. Ik heb er goede hoop op dat de Spaanse week gewoon wordt uitgesteld en dat hij wellicht pas volgend seizoen toch alsnog een keer bij Theater de Tuin te zien zal zijn.
De overheid kondigde gisteren drastische maatregelen aan om het Corona virus te beteugelen. Hoewel er geen 100 mensen in de zaal passen heb ik in overleg met het beheer van Natuurboerderij de Brinkhorst besloten om de voorstelling te annuleren.
Jan Klaassen en de baby komen volgend seizoen weer terug. De eerste volgde voorstelling is op maandag 13 april om 15.00 uur. Tweede Paasdag. Gespeeld wordt dan ‘Wil jij mijn mama zijn?’
Tenminste als de maatregelen van de overheid niet nog langer gaan duren.
Ook bij Theater de Tuin in Leusden waar Jan Klaassen te zien zou zijn op 22 maart is afgelast door het theater. Het zou de laatste voorstelling van het seizoen zijn geweest. Hier passen wel 100 personen in de zaal en zit je ook nog eens heel dicht op elkaar. Daarom gaat het niet door. Naar een passende oplossing of andere speeldatum wordt nog gezocht. Komende week krijg ik hier meer duidelijkheid over.
Omdat een collega minder voorstellingen gaat spelen, ging ze veel van haar spullen opruimen en van de hand doen. Een van die dingen was een sterrendoek. Omdat mijn poppentheater vernoemd is naar een sterrenbeeld en ik een voorstelling heb waar sterrenbeelden een rol hebben (De Noorderkroon is zoek) dacht ik die doek is iets voor mij.
De sterrendoek bestaat uit een aantal leds die in een aantal strengen aan elkaar verbonden zijn. Een soort van kerstboomverlichting. De leds steken door een gaatje in de doek. Aan de achterkant zit klittenband zodat je de led die in een houdertje zit vast kan klitten. Mijn collega had er bij vermeld dat een aantal leds het niet meer deden. Toen ik de doek uit de doos haalde zag ik waarom. Een van de twee kabels had bij de connector draadbreuk. Gelukkig in de verlengkabel en niet in de connector die aan de doek vastzit. Nadat ik de controller rechtstreeks op de doek had aangesloten deed op 1 lampje na de hele doek het.
Ik wist dat de doek bij de firma Showtex uit Soest vandaan kwam en dat de doek van Showled.com is. Op hun website heb ik al snel de gebruiksaanwijzing voor de controller van de doek gevonden. Hij staat wel in de erfenis afdeling. De doek is al oud. Omdat ik graag een doek heb waar alle leds het van doen heb ik Showtex gebeld. Gelukkig konden de leds voor mijn doek nog geleverd worden. Alleen moest ik er dan wel 15 tegelijk kopen. Mooi dan heb ik reserve dacht ik. Een paar dagen later kreeg ik de mededeling dat ik er twee gratis kon komen ophalen. Bij hoge uitzondering. Dat heb ik gedaan. Ik kreeg er toch wel wat meer mee dan twee en ook kreeg een hele streng met lampvoetjes cadeau.
Nu is de sterrenhemel weer compleet. Het fijne is dat de doek via DMX is aan te sturen. Je kunt patroon, snelheid van wisselen en lichtsterkte regelen. De doek gebruikt 5 kanalen. Mocht dat toch niet bevallen dan kan de doek ook zelfstandig/los van de lichtinstallatie werken. De volgende stap is nu de belichting van de Noorderkroon is zoek aanpassen zodat de sterrendoek in plaats van het huidige decor gebruikt kan worden.
Als een van de weinige beroepspoppenspelers speel ik nog steeds in een poppenkast. De meeste collega’s zijn uit de kast gekomen en spelen op een tafel of in een (groot) decor. Waarom ik dan (nog) niet?
Spelen in een poppenkast biedt veiligheid. Als het goed is ziet niemand je en dat is wel zo prettig. Spelen in een poppenkast heeft het grote voordeel dat je niet zo afhankelijk bent van de omgeving waarin je staat. Het theatrale speelt zich immers af in de poppenkast en hoef je geen grote zwarte lappen mee te nemen om de omgeving van de speelplek of achtergrond mee af te dekken omdat, bijvoorbeeld het wandrek anders een verstoring geeft in je speelruimte. Bij een poppenkast heb je dat probleem niet. Je kijkt als het ware in een andere wereld die gevangen zit in de poppenkast.
Een ander groot voordeel is dat je niet veel opslagruimte nodig hebt om je poppen en decors kwijt te kunnen. Speel je in een decor heb je vaak toch grote decorstukken nodig om je verhaal te kunnen vertellen. Die moet je toch als je niet speelt ergens laten. Collega’s die in zichtbaar spelen in een decor hebben vaak veel meer spullen bij zich dan ik met mijn poppenkast.
Ook vind ik het belangrijk dat poppenspel ook nog steeds in een poppenkast te zien blijft. Dat het publiek niet ziet dat ik de poppen aan het bespelen ben. Dat het net lijkt of de poppen echt onafhankelijk levende wezens zijn. Vooral dat vind ik er heel erg leuk aan. Langzaam is deze vorm van poppenspel toch aan het verdwijnen. Jonge collega’s kiezen er voor om niet meer in de kast te spelen. Spelen in een poppenkast kan fysiek zwaar werk zijn. Zeker als je iedere voorstelling met je handen boven je hoofd aan het werk bent. Daar heb ik afwisseling in gevonden door voorstellingen te spelen in de mobiele poppenkast. Dan speel je meer voor je gezicht dan boven je hoofd.
Bij het schimmentheater speel ik min of meer wel zichtbaar. Omdat ik dan achter het scherm sta en je mij kan zien. Maar spelen in de poppenkast blijft leuk. Vooral de verwondering van kinderen als je weer uit de kast stapt na het poppenspel. Dat ze verbaasd zijn dat ik het allemaal in mijn eentje heb gedaan.
Acht seizoenen geleden werd ik gevraagd om voorstellingen te komen spelen bij Theater de Tuin dat een voortzetting is van CC Het Hoekhuis in Leusden. De stichting had niet veel geld om allerlei dure kindertheatergroepen op te laten treden. Toch wilden ze graag iedere maand kindertheater programmeren. Zo kwamen ze bij mij terecht en deden het voorstel om te spelen op basis van recette. Het waren 8 tot 10 voorstellingen per seizoen. Doordat het iedere maand was en het best wel veel voorstellingen waren deed ik mee. Je kon wel zeggen dat ik het vaste huistheater van Theater de Tuin was. Ik kon spreken van een vaste locatie omdat ik er maandelijks gedurende het theaterseizoen te zien was.
Met ingang van seizoen 2020-2021 komt aan die vastigheid een einde. Afgelopen seizoen was ik al minder te zien maar, komend seizoen valt het aantal speelbeurten terug naar 3. Misschien dat er nog eentje bijkomt maar dat is nog maar afwachten. Ik vind dat je nu niet meer kan spreken van een vaste speelplek.
De reden voor die dramatische teruggang in het aantal te spelen voorstellingen wijdt het bestuur van Theater de Tuin aan het feit dat bezoekersaantallen drastisch teruglopen. Veel voorstellingen, waaronder een van mij, worden afgelast wegens gebrek aan belangstelling kreeg ik te horen van de programmeur van het theater. Dat is best wel zuur. Daarom wil het bestuur het aantal voorstellingen beperken zodat er straks meer bezoekers per voorstelling in de zaal zitten.
Mijn beleving is juist dat er steeds meer bezoekers naar mijn voorstellingen bij Theater de Tuin komen kijken. Het wisselt wel heel sterk maar over het geheel heb ik het idee dat ik toch meer omzet uit de voorstellingen bij Theater de Tuin haal dan in het begin.
Ik denk ook dat een van de oorzaken dat er minder mensen naar een voorstelling van de Kindertuin komen is dat de entree voor de andere kindervoorstellingen te hoog is. Te hoog ten opzichte van de tijdsduur van de voorstelling. De toegang tot mijn voorstellingen bedraagt 6 Euro voor een voorstelling van een half uur en 8 Euro voor een voorstelling van een uur. Maar als je 9,25 Euro moet betalen en je staat met een dik half uur weer buiten op straat, krab je je als (groot)ouder nog een keer achter je oor om het nog een keer te doen. Een gezin met twee kinderen is al 37 Euro kwijt nog voor het is begonnen. (Bij mijn voorstelling slechts 24 Euro of 32 Euro). Vaak wil je ook nog wat gebruiken en dan blijkt de Ranja ook nog eens een euro per glas te kosten. En kost het korte uitje al snel 45 tot 50 Euro. Natuurlijk uitgaan, ook met kinderen, kost nou eenmaal geld. Want als je met het gezin naar een film gaat in de bioscoop betaal je vast ook dat bedrag of misschien zelf nog iets meer maar, de tijd dat je onder de pannen bent is veel langer. Dat rechtvaardigt dan de prijs.
Met ingang van seizoen 2020-2021 komt Theater de Tuin (Kindertuin) als vaste locatie voor Poppentheater Cassiopeia te vervallen. Gelukkig blijft vaste locatie ‘Natuurboerderij De Brinkhorst’ wel bestaan.
Ondanks de hevige regen en stormvlagen op de eerste zondag van de voorjaarsvakantie waren er toch nog 100% meer toeschouwers op de voorstelling bij de Brinkhorst afgekomen. Vlak voordat het begon was er echt een enorme hoosbui. Maar binnen was het warm en droog. Het publiek genoot met volle teugen van de grote boze wolf die dacht dat hij de sterkste van de hele wereld was. Maar het uiteindelijk toch niet is en met de staart tussen de benen het toneel verlaat.
Op de maandag speelde ik weer bij Theater de Tuin in Leusden. Dit keer Bennie Billenbijter. De zaal was dit keer heel goed gevuld. Ook volwassenen moesten soms lachen om de billenbijters. Er was een leuke wisselwerking tussen mij en het publiek. Hierdoor duurde de voorstelling wel 10 minuten langer dan de bedoeling was.
De laatste openbare voorstelling was wederom bij Theater de Tuin. Nu was de 5+ voorstelling ‘De regenboogdraak’ aan de beurt. Ook nu was de zaal goed gevuld. Maar dat heb je al snel als er 3 BSO groepen komen kijken en die allemaal rond de 10 kinderen meenemen. Verder waren er veel opa’s en oma’s met de kleinkinderen. Iets dat de voorjaars- en herfstvakantie voorstellingen iets speciaals geven.
Bij theater de Tuin staat nu nog een voorstelling op het programma. Bij de Brinkhorst ben ik nog twee keer te zien.
In de voorjaarsvakantie is Poppentheater Cassiopeia weer lekker veel te zien. Het begint op zondag 23 februari om 15.00 uur bij De Brinkhorst. Daar speel ik ‘De sterkste? Dat ben ik!’ Over de grote boze wolf die van iedereen wel eens even wil horen dat hij de sterkste is van de hele wereld.
Op 24 februari speel ik in Leusden bij Theater de Tuin. Om 11.00 uur is dan ‘Bennie Billenbijter’ te zien. Over een billenbijter die liever niet meer in billen bijt maar, vrienden wil worden met de mensen.
Kaarten kopen doe je hier
Tot slot speel ik voor kinderen vanaf 5 jaar op dinsdag 25 februari om 14.30 uur de voorstelling ‘De regenboogdraak’ Over een mooie draak met gouden schubben die een draak in gevaar niet helpt terwijl, de andere draken hem wel altijd beschermen. Dat pikken de draken niet langer en helpen hem niet als de regenboogdraak in gevaar is. Dat kost hem zijn staart. Dan ziet hij in dat hij verkeerd bezig is geweest en komt alles toch weer goed. Hij krijgt zelfs zijn staart weer terug.
Kaarten kopen voor dit verhaal doe je hier
Een aantal maanden geleden kreeg ik een bijzondere aanvraag. Of ik wat zou kunnen doen op een familiedag. De familie wilde graag zelf aan de slag met poppenspel. Zelf poppenkastpoppen maken en daarna een korte voorstelling spelen was het idee. Of ik daarin iets voor hen zou kunnen betekenen. In een email legde ik uit wat mijn mogelijkheden waren. Dat een eenvoudige poppenkastpop maken best kon en daarna een korte voorstelling spelen die ze zelf hadden bedacht ook.
Nadat de familie weer overleg had gehad wilden ze graag dat ik zou komen en ook zelf een klein stukje poppenkast zou spelen. De familie zou voor alle materialen zorgen en zelfs een poppenkast regelen.
Toen was de dag daar. Zelf had ik een heel mooi tijdspad in gedachten en had kaartjes bij me met beroepen, locaties en voorwerpen. Daar kan je snel een verhaaltje mee maken als het je aan inspiratie ontbreekt. Ook had ik een voorbeeldstokpop van een houten lepel en een handpopje van met piepschuimballetje gemaakt. Ik wist niet voor welke van de twee ze hadden gekozen om te gaan maken. Er zouden ongeveer 12 volwassenen en 12 kinderen mee gaan doen. Er was ook een activiteit voor de personen die geen zin hadden in het maken van een poppenkastpop en poppenspel. Het is een hele grote familie.
Het ging toch anders dan ik gedacht had. Er hadden veel familieleden afgezegd wegens ziekte of andere omstandigheden. Er bleef een heel klein clubje over. Ze gingen zeer enthousiast aan de slag nadat ik een korte voorstelling met Jan Klaassen en Katrijn had gespeeld. Ze hadden alle materialen die ik had opgegeven aangeschaft en er stond zelfs een heuse poppenkast met gordijntjes. Na ongeveer een half uurtje waren de eerste poppen klaar. Ze konden er gerust nog een maken. Ook werd er decor geschilderd door de kinderen. (Met hulp van opa en oma) Gelukkig waren er ook een aantal ouders die een pop maakten.
Tijdens het maken werden er al verhaaltjes bedacht. Over een irritant paard, met snorretje, die vond dat de koe een stomme kop had en er was ook nog een boze boer bij betrokken. Het irritante paard ging samen met de koe naar de wapenwinkel om daar een kogel te kopen zodat ze de stal van de boer konden laten instorten.
Na een uurtje waren alle poppen klaar en gingen de familie van de andere activiteit ook zitten om naar de voorstellingen te kijken. Samen met mij hebben drie kinderen toen een korte voorstelling gespeeld. Vooral om de voorstelling met het irritante paard moest de familie erg lachen.
De workshop/voorstelling verliep toch geheel anders dan ik had bedacht. Het was een geslaagde familiedag.
De voorleesdagen zijn begonnen. Dinsdag 28 januari zal ik de eerste twee voorstellingen spelen voor de peuters van Partou van ABC ’t Scala (OBS het Spectrum) in Amersfoort. Op donderdag 30 januari speel ik hem voor de bibliotheek in Eelde, Vries en Zuidlaren. In de eerste week van februari speel ik hem nog bij De Border in Amersfoort en voor bibliotheek Eemland voor de scholen in het Soesterkwartier in Amersfoort.
Het boek dat centraal staat is Moppereend. Dat is gekozen tot prentenboek van het jaar. Gaat over een eend die een speelkameraadje zoekt omdat haar waterpoel is opgedroogd. Bij ieder dier dat ze vervolgens tegenkomt heeft ze iets te mopperen en zint haar de voorgestelde activiteit om samen te gaan doen niet. Ook verschijnt er een wolk aan de hemel die steeds groter en grijzer wordt en zelfs van kleur verandert tot hij zwart is geworden. Dan begint het ineens te regenen. De eend gaat snel naar haar waterpoel. Die stroomt weer vol met water en kan de eend weer naar hartenlust spelen en verschijnt er zelfs een regenboog.
Je kunt bij voorstellingen deze voorstelling terugvinden onder de titel ‘Zullen we spelen?’ hij duurt 25 minuten en is geschikt voor kinderen vanaf 3 jaar.
Schitterend spel
Een echte poppenkast
Op jouw locatie
Gecertificeerd
Onvergetelijk plezier
Marcel Oudenbroek
Het Hallehuis 69
3823 VH Amersfoort
T 033 465 72 06
M 06 20 26 94 61
info@
poppentheatercassiopeia.nl
