Doordat ik nu PVC folie heb voor het schimmentheater wil ik het huisje van de rovers uit de Bremer Stadsmuzikanten ook aanpassen.  En heb de omtrek van het huisje op de folie geplakt. Nu zal ik geen last meer hebben van de tafel die in het huisje staat. Ook de twee krukjes die bij de tafel stonden zijn weer teruggekeerd. De scene bij het huisje speelt zich af in de avond/nacht. Ik gebruik van de ledlamp dan de kleur blauw. Echter de binnenkant van het huisje is dan net zo blauw verlicht als de buitenkant. Dat is natuurlijk wat minder leuk. Hier is nu verandering in gekomen. Ik heb nog een boel kleurfilter over want, ik gebruik nu led spots in de poppenkast. Wie bewaard die heeft wat.  Laat ik nu net een filter hebben die bijna overeenkomt met de kleur blauw van de ledlamp van het schimmentheatertje! Dus op de folie het blauwe kleurfilter geplakt en nu schijnt er wel een andere kleur licht in het huisje dan daar buiten. De roverhoofdman kan nu zelfs in het huisje zogenaamd het licht aan doen. Wat misschien wel een beetje jammer is, is dat als ik nu weer dag laat worden het buiten het huis groen wordt qua lucht. Maar goed het huisje staat in het bos. Ik ben heel benieuwd hoe dat gaat bevallen.

Er veranderen nog steeds dingen bij het schimmentheater. Dat komt doordat je tijdens het spelen of repeteren tegen dingen aan loopt. Een van die dingen is dat je met de schimmen soms last kan hebben van het decor. Je blijft er met je schim achter haken of je beweegt het decor omdat je met je schim er tegenaan komt. Omdat te voorkomen kun je tegen het scherm  transparante folie zetten. Maar welke folie is dan geschikt?  En waar vind je folie  die groot genoeg is om het hele scherm te bedekken. De dikte van overhead sheets is een goede dikte echter, die zijn alleen nog te krijgen in A4 en A3. Het scherm is een slagje kleine dan A2. Zo begint een hele zoektocht op het internet. Vervolgens kwam ik uit bij een winkel die kunstschilder benodigdheden verkoopt. Ze verkochten folie van 50 x 70 cm. Eenmaal bij de winkel aangekomen bleken ze het niet op voorraad te hebben maar ze konden het wel bestellen en werd een paar dagen geduld gevraagd. Ondertussen ben ik ook verder gaan zoeken op het internet en kwam uit bij de kunststofshop. Deze webwinkel verkoopt allerlei soorten kunststof. Ook transparant kunststoffolie. de kunststofsoort is PVC. De vellen die je kan bestellen zijn 140×100 cm. Uit zo’n vel gaan dus vier vellen. Ik heb direct drie vellen besteld. Twee dagen later had ik ze al in huis. De folie van de kunst schildersmaterialen winkel was er nog steeds niet.  Daarom heb ik die bestelling afgeblazen.

Waar je ook nog rekening mee moet houden is met het transport van de vellen. Voor de map die ik speciaal voor het schimmenvervoer heb gekocht zijn de vellen net iets te groot. Tenminste als ik ze het hele scherm laat beslaan. Daarom heb ik besloten om het scherm een tikkeltje kleiner te maken. Aan weerszijden heb ik een strook tape geplakt waardoor het scherm geen 55 centimeter maar 50 centimeter  is geworden. Hierdoor kunnen de transparante vellen 52 cm  breed zijn. Dan passen ze wel in de map voor transport.

Nu heb ik het decor voor het verhaal ‘De gebroken brug’ op een transparant vel geplakt. Nu heb ik geen probleem meer met het water onder de brug. Ook de brug zit nu vastgeplakt op de folie. Van de schimmen van dit verhaal heb ik alle plakbandjes vervangen. Een ander probleem was  dat de werkman niet meer kon gaan zitten om een dutje te doen. Voorheen zat er aan de rand hele rij lipjes om decor tegengehouden. Omdat die niet meer nodig zijn, vanwege dat het scherm schuin staat, is de werkman zijn lipje dat hem tegenhield kwijt. De oplossing is heel eenvoudig, na wat gepuzzel, een lange stokje wat zijn arm beweegt. Dan blijft hij weer zitten.

Verder zijn er kleine  wijzigingen aangebracht bij het schimmentheater. De bevestiging van de zijflappen is veranderd en nog niet zo heel lang geleden heb ik de plank met keyboardstatief verruilt voor een tafel. Omdat de plank met keyboardstatief minder stabiel bleek dan gedacht. Soms dacht publiek dat je op  de plank leunen kon waardoor het theatertje bijna ter aarde stortte. Met een tafel is dat verleden tijd.

In de muziektent van kasteel Duurstede stond ik met de poppenkast. Een sfeervolle plek. Eigenlijk leek het wel een soort theatertje. Ik speelde er tijdens speelkasteel. Een evenement dat georganiseerd werd door Stichting Kasteel Cultureel. Het thema was Ridders en Jonkvrouwen. Veel kinderen kwamen verkleed als ridder of jonkvrouw/prinses. Naast mijn voorstelling konden de kinderen geschminkt worden, cupcakes versieren (ze waren zo door hun voorraad heen), knutselen en er waren een aantal behendigheidsspelletjes. Ook kon je je laten portretteren in de stijl van Rembrandt en werden er  ridderverhalen verteld en voorgelezen. Natuurlijk kon je ook het kasteel van binnen bekijken.

De voorstellingen waren een groot succes. Vanwege de grote belangstelling heb ik zelfs een voorstelling extra gespeeld. De kinderen op de stoelen in de muziektent en op de grond. De ouders er voor het grootste deel langs de rand van de muziektent. Sommige kinderen vonden het zo’n leuk verhaal dat ze zelfs twee keer zijn komen kijken. Wat ik heel grappig vond, was dat de kinderen stukjes van de voorstelling gebruikten in hun spel.  Prikken met een zwaard in een bil spreekt kennelijk erg tot de verbeelding.

Twintig jaar geleden las ik in de Volkskrant in de rubriek Artiesten en Musici  een advertentie dat het Wijk Poppentheater in Den Haag voor de zomermaanden een poppenspeler zocht. Daar heb ik op geschreven, zo ging dat toen nog, en werd uitgenodigd om in  Jeugdtheater Pierrot kennis te komen maken.  Zo begon voor mij het eerste seizoen. Zo kon ik tijdens de zomermaanden toch een beetje geld verdienen. Met de tot poppenkast omgebouwde container heb ik al op heel wat pleinen gestaan in Den Haag.  Het waren niet altijd de makkelijkste plekken van Den Haag. Een keer heb ik zelfs achter een van mijn poppen aan moeten gaan omdat een kind hem uit de container weggriste.  Er was ook een seizoen bij dat bijna geen voorstelling door kon gaan omdat het zo verschrikkelijk hard regende en er geen kind het in zijn hoofd haalde om te komen kijken. Maar meestal, als de container opengaat, schijnt de zon. Iedere voorstelling is weer een feest. Ook als het regent blijven de kinderen rustig zitten onder de paraplu’s of parasols. Al eenentwintig jaar weet Mirjam Ghijsels samen met haar man Marque Fase het project Koos en Kleppie aan de man  brengen. Ik ben blij dat ik er al twintig jaar ook een steentje aan mag bijdragen. Nu maar hopen dat de container het nog een paar jaar volhoudt. Want die heeft toch wel te lijden van al het transport en weer en wind. Kijk in de speellijst wanneer ik weer te zien ben in de container in Den Haag en kom het feest een keer meebeleven.