Wat veranderde in die 30 jaar aan de poppenkasten?

De eerste grote poppenkast die ik gebruikte was die uit mijn amateurtijd. Een kast gemaakt van waterleidingbuizen, kunstig aan elkaar gesoldeerd door mijn vader. Daardoor was de hele kast demontabel en werd het een klein pakketje om te vervoeren. Hij bestond uit twee zakken. Een zak met stokken en zak met de doeken.

Toch was de speelopening veel te klein en gingen er vaak onderdelen van de kast kapot, omdat het soldeersel losliet. Daarom ging ik over op een kast gemaakt van hout. Een houten frame met daar tussen planken. Voor de speelplank en de gordijnrail en rekwisietenplank met haakjes voor de poppen. De kast veranderde van kleur. Hij werd donkerblauw. Eerst met lichtblauwe gordijnen maar, als snel verschenen de gordijntjes met sterren erop.

Doordat ik niet zo bedreven ben in houtbewerking moest ik om de paar jaar weer een nieuw frame maken. Tot het moment ik het uitbesteedde aan de houtwerkplaats van een psychiatrisch ziekenhuis. Die vonden mijn opdracht om een poppenkastframe te maken heel leuk. Dat is weer eens wat anders dan vogelhuisjes of tuinmeubelen. Dat frame gebruik ik nu nog steeds. Af en toe heeft het weer een nieuw likje verf nodig maar het functioneert nog steeds. Ook de doeken zijn al een paar keer vervangen en is de kast nu nachtblauw in plaats van koningsblauw. De rode doeken waren nog gewoon voor huis-tuin-en-keuken gebruik. De blauwe doeken zijn allemaal theatertextiel. Dat wil zeggen ze zijn brandvertragend.

Voor de optredens in de openlucht kwam er een speciale buitenkast. Eerst zelf gemaakt met doeken van regenjasstof toen die op instorten stond is de nieuwe  ook weer door de houtwerkplaats gemaakt. Ongeveer tegelijkertijd met mijn eigengemaakte buitenkast maakte ik zelf een mobiele poppenkast of schouderkast. Eerst ruste hij met banden op mijn schouders en liep er een stok over mijn rug naar mijn riem.

Ook hier heb ik al menig houten binnenwerk van versleten. En werden de banden en stok vervangen voor een rugzakframe uit de kringloopwinkel. Gekocht door een collega die ook een mobiele kast maakte. Hier heb vele jaren plezier van gehad. Echter wat je veel gebruikt slijt en de schouderbanden van het frame begonnen slecht te worden. Zo ontstond er een speurtocht naar een nieuwe. Niet eenvoudig want tegenwoordig zit het draaggedeelte geïntegreerd in de rugzak zelf. Maar het is gelukt. Een los frame bestaat nog en is zelfs comfortabeler dan het frame uit de kringloopwinkel.

In eerste instantie kon het toneel van de mobiele kast inklappen. Maar op den duur wordt het slap en gaat het toneel steeds verder naar beneden hangen. Daarom heb ik bij mijn laatste versie het toneel geïntegreerd met de rest van het frame. Nu kan het toneel niet meer inzakken.

Omdat ik schimmenspel ging spelen had ik ook hier een theater voor nodig. Eerst gebruikte ik een oud speelgoedpoppenkastje. Geheel overgeschilderd in de kleur donkerblauw en had  een gouden lijstje om het speelvlak heen gemaakt. Maar na een optreden viel het scherm van de strijkplank die ik gebruikte af en kwam met zijn punt op de grond en brak af. Ook hier moest ik nu een nieuw scherm voor maken. De kleur blauw en gouden rand bleven. Ook de lamp die de figuren zichtbaar maakt was een hele zoektocht. Maar is uiteindelijk een oude ledlamp van mijn grote theater geworden.

In totaal gebruik ik door het jaar heen vier poppenkasten. De grote theaterkast, de buiten poppenkast, de mobiele poppenkast en het schimmentheater.