Tag Archief van: schimmenspel

Het schimmenspel Roodkapje was nog niet aangepast aan de nieuwe omstandigheden van het schimmentheater. Nu staat het scherm schuin en maak ik gebruik van pvc-folie om de decors op te bevestigen. Bij roodkapje moest ik het grote donkere bos ophangen aan een aparte decorbalk.  Omdat het scherm nu schuin staat kan dat niet meer. Dan hangt het decor met de bomen in de weg en kunnen Roodkapje en de wolf en jager niet meer goed door het bos bewegen. Daarom heb ik de bomen opnieuw uitgesneden en op de folie geplakt, samen met de struiken waar de wolf zich achter schuil kan houden.  Daarnaast heb ik ook een horizon aan het bos toegevoegd. Vooral omdat men soms dacht dat de twee bomen op de voorgrond aan zweven waren. Door een horizon toe te voegen hebben de bomen op de voorgrond ineens een bodem gekregen.  Ook heb ik bij de schimmen van deze voorstelling de plakbandjes vervangen en heb ik van de dieren die in dit verhaal voorkomen (behalve de wolf) een iets grotere versie gemaakt zodat ze beter zichtbaar zijn. Nu is schimmenspel Roodkapje weer helemaal up-to-date. imgRoodkapje in het bos

Op kerstavond (donderdag 24 december) zijn de twee laatste openbare voorstellingen van Poppentheater Cassiopeia in 2015. Om 17.15 uur en 18.15 uur speelt Marcel daar het Kerstverhaal in de vorm van een schimmenspel.  Verder is er die avond:

  • Levende kerststal in de grote stal van Utrecht Natuurlijk
  • Vuurkorven op het plein
  • Koor Leeuwenhart zingt kerstliederen in de luifeltent
  • Van 16.00 – 20.00 uur met paard en wagen door het park

De avond eindigt om 20.00 uur.

fabel raaf en de vos

fabel de raaf en de vos

Op zondag 13 december doet Poppentheater Cassiopeia ook weer mee met Gluren bij de Buren. Vorig jaar waren we te gast bij de Brinkhorst. Dit jaar zijn de voorstellingen bij de standplaats van het poppentheater.  De voorstellingen zijn om 13.45 uur , 15.15 uur en 16.45 uur. De toegang is gratis maar, om de volgende editie van Struinen in de Tuinen weer mogelijk te maken wordt het zeer op prijs gesteld als er een bijdrage wordt gedaan in speciale Gluren bij de Buren spaarpot.

Wat valt er te gluren?

Poppentheater Cassiopeia zal een 5 korte verhaaltjes spelen in het schimmentheater. Het zijn de fabels:   ‘De haas en de egel’, ‘De haas en de schildpad’, ‘De raaf en de vos’, ‘De molenaar, zijn zoon en hun ezel’ en schimmenspelklassieker  ‘De gebroken brug’

Toen er nog geen televisie was vermaakte (vooral de rijken) men zich met het spelen van een schimmenspel.  Het liedje ‘Alle eendjes zwemmen in het water’ hebben we te danken aan het schimmenspel ‘De gebroken brug’.  Dat zal te zien zijn bij Gluren bij de Buren op 13 december aan het Hallehuis 69, in Amersfoort.

Doordat ik alleen in december na Sinterklaas, het Kerstverhaal schimmenspel speel, had ik deze voorstelling nog niet aangepast aan de veranderingen die ik had doorgevoerd bij het schimmentheater. Ten eerste staat nu het scherm schuin. Vorig jaar om deze tijd nog niet. Hierdoor kan decor niet meer goed hangen. Zoals bijvoorbeeld de stal. Omdat ik nu ook met pvc folie werk voor decorstukken heb ik een nieuwe grotere stal gemaakt en die op de folie geplakt. Tezamen met de Kerstster. De andere decorstukken uit deze voorstelling zet ik nu tussen een laag folie en het scherm in en zal het last hebben van decor dat naar beneden stort tot het verleden behoren. Ten eerste omdat het scherm schuin staat en ten tweede vanwege de folie die het tegenhoudt. Ook schimmen er langs bewegen gaat vast makkelijker.  Straks de voorstelling weer even repeteren en kunnen we hem in de kersttijd weer opvoeren.

Vorige week vrijdag kreeg ik een mail met het verzoek of ik mee zou willen doen aan de onthulling van een etalage van een klant van Xsaga.  Daar vroeg ik even bedenktijd voor en vroeg of ze maandag mij wilde opbellen.  ’s Maandags aan de telefoon vertelde ze wat de bedoeling was. Er moest een etalage worden onthult waar schimmen in te zien zouden zijn.  Daar aan voorafgaand zochten ze een schimmenspelact die 2 minuten zou duren. Mijn schimmentheatertje is voor zo’n optreden waar publiek voor gaat staan veel te klein. Ik zou iets met een handpop kunnen doen. Ik dacht daarbij aan Lange Jan die steeds groter wordt en omvalt. Dat ging ze bespreken met haar collega’s. Ondertussen bedacht ik me dat je dat ook als schaduw kon laten zien en belde haar terug. Niet veel later hing ze weer aan de lijn en ze wilden graag met mij in zee gaan. Toen kreeg ik te horen dat het op muziek moest. Er zouden twee violisten komen spelen.  Het muziekstuk waarop het moest gebeuren was het largo van de winter uit de vier jaargetijden van Vivaldi.  Op de callsheet die ik kreeg stond ook een afbeelding van het etalage. Hier zag ik de schimmen.  Zo kwam ik op het idee om de sterrentovenaar de drie schimmen die in het etalage te zien zijn te laten toveren. Dus ik ging naarstig op zoek naar een zeeleeuw met bal op neus en olifant die met vier poten balanceert op een bal en een beer op een fietsje.  Handig hoor het Internet. Zo heb ik snel de schimmen gemaakt en heb het bewuste muziekstuk in vele versies gevonden en ben gaan repeteren zodat ik precies op de muziek de tovenaar zijn kunsten liet doen.

Gisteren was het zover. De grote dag van de onthulling van de etalages van de Bijenkorf in  Den Haag. Xsaga had voor mij een groot scherm en spot geregeld. Ik hoefde alleen de tovenaar en de schimmen mee te nemen.  Aan de regisseur van de hele show legde ik mijn plan uit. Hij vond het een goed idee. Daarna werd het scherm speelklaar gemaakt. Naast mijn onderdeel waren er ook nog ballerina’s en een goochelaar die mee zouden doen in de show van 10 minuten. We hebben het geheel een keer gerepeteerd en toen was het wachten op het grote moment.  Er was veel publiek op de been dat geduldig stond te wachten. Het geheel werd gepresenteerd door Edo Brunner en de twee violisten waren van de groep Fuse.  Van welk balletgezelschap de danseressen waren weet ik niet  en de goochelaar was de beatboxende  goochelaar Kariem. Ik kan je vertellen het was best wel spannend. Mijn onderdeel ging heel goed en er was veel applaus toen ik klaar was.  Het was een leuke ervaring.

Mijn versie van het schimmenspel ‘De gebroken brug’ had ik al een hele tijd niet meer gespeeld. Ik heb het zeker niet meer gespeeld sinds ik mijn scherm schuin heb gezet. Omdat dit verhaaltje ook onderdeel moet worden van een langere voorstelling, heb ik hem weer eens geplaatst in het theater. Een van de brugdelen had losgelaten van de folie waar hij opgeplakt zat. Dat was weer snel hersteld. Daarna ben ik heel lang bezig geweest met de werkman. Die bleef maar niet goed op de brug staan. Hij schoot steeds  voorbij het stukje tape wat hem tegen moest houden. Dan denk je na over een betere fixatie. Klittenband? Magneetje? Uit eindelijk zijn het drie stukjes ijslolly stokje geworden. Die op elkaar geplakt en nu kan ik de werkman er tussen schuiven en blijft voldoende beweeglijk zonder dat hij losschiet. Daarna het verhaaltje weer een paar keer gespeeld voor de camera. Wat blijft het toch een leuk verhaal.

Het schimmentheater wordt al weer grondig verbouwd. Doordat ik bezig was met de repetitie van  ‘De molenaar, zijn zoon en ezel’ kwam ik er achter dat deze schimmen niet goed af konden gaan. Dat komt doordat de zijkant van de kast in de weg zit. Nu kan je de zijkanten natuurlijk ook naar voren laten wijzen zodat er een soort trapezium vorm ontstaat. Dan wordt de zichtlijn weer veel minder want, het publiek dat teveel naar links of rechts zit ziet dan de zijkant van de kast en dat dekt een stuk van het scherm af.  Dat bleek tijdens een proefopstelling van de kast die ik voor die gelegenheid even uit elkaar heb gehaald. Ook twee latten op de schuine delen die naar achteren weglopen zodat je daar de lichtbron aan kan hangen was geen groot succes. Het werd heel wankel en instabiel. Dat was dus niet de oplossing.

In een schimmenspelboek had ik een oplossing gezien van een plank met daarop twee balken waar je het scherm als het ware tussen klemt. Dan heb je geen zijkanten nodig. Maar dan wordt de lichtbron weer een probleem hoe bevestig je die?

Nu heb ik als oplossing gekozen  om de twee zijpanelen niet meer in een hoek van 90 graden te zetten maar een stuk schuiner ik denk zo rond de 120 graden. Hierdoor ontstaat ook een trapezium vorm alleen staat het nu wel stevig. Dit heeft wel tot gevolg dat de balk waar de lamp aan hangt niet meer past. Ook de decor lat is nu te kort. Dus bij de bouwmarkt snel een nieuwe lat gekocht en zwarte verf want, de verf die ik nog had is geheel en al ingedroogd. De pot sloot niet goed af.

De scharnieren van de zijpanelen moesten ook worden verplaatst anders konden de zijpanelen niet schuin staan. Nu  kiert het daar lekker. Gelukkig wordt dat weer afgedekt door de twee zijflappen van stof. Zo zie je maar een kleine wijziging heeft grote gevolgen.

Voor het schimmentheater is Marcel op dit moment bezig met het ontwikkelen van een aantal bekende beroemde fabels. De raaf en de vos, de molenaar, zijn zoon en ezel en de schildpad en de haas.

PVC folie en daar iets opplakken kan niet met elke soort lijm. De hobbylijm ik bij mijn vorige blogbericht gebruikt had liet na niet al te lange tijd los weer los. Ook ging het folie door de lijm bobbelen. Daarom heb ik een proefstrookje gemaakt met de lijmsoorten die ik in huis had. Bison Tix blijft goed vast zitten maar het pvc krijgt kuiltjes op de plek van de lijm. Houtlijm plakt niet en de hobbylijm laat ook weer snel los.

Toen heb ik maar de webwinkel gebeld waar ik de folie gekocht heb. Op hun site zouden tips staan welke lijm je gebruiken kan. Dat onderdeel van de site is echter nog niet ingevuld. De man van de de winkel adviseerde spray lijm. Lijm waar men foto’s mee vastplakt.  Uit erfenis heb ik zo’n bus met spray lijm gekregen en heb die direct uit de kast gepakt en inderdaad, de folie gaat niet bobbelen alleen moet het wel eerst goed droog zijn voor het goed vast blijft zitten.

Er veranderen nog steeds dingen bij het schimmentheater. Dat komt doordat je tijdens het spelen of repeteren tegen dingen aan loopt. Een van die dingen is dat je met de schimmen soms last kan hebben van het decor. Je blijft er met je schim achter haken of je beweegt het decor omdat je met je schim er tegenaan komt. Omdat te voorkomen kun je tegen het scherm  transparante folie zetten. Maar welke folie is dan geschikt?  En waar vind je folie  die groot genoeg is om het hele scherm te bedekken. De dikte van overhead sheets is een goede dikte echter, die zijn alleen nog te krijgen in A4 en A3. Het scherm is een slagje kleine dan A2. Zo begint een hele zoektocht op het internet. Vervolgens kwam ik uit bij een winkel die kunstschilder benodigdheden verkoopt. Ze verkochten folie van 50 x 70 cm. Eenmaal bij de winkel aangekomen bleken ze het niet op voorraad te hebben maar ze konden het wel bestellen en werd een paar dagen geduld gevraagd. Ondertussen ben ik ook verder gaan zoeken op het internet en kwam uit bij de kunststofshop. Deze webwinkel verkoopt allerlei soorten kunststof. Ook transparant kunststoffolie. de kunststofsoort is PVC. De vellen die je kan bestellen zijn 140×100 cm. Uit zo’n vel gaan dus vier vellen. Ik heb direct drie vellen besteld. Twee dagen later had ik ze al in huis. De folie van de kunst schildersmaterialen winkel was er nog steeds niet.  Daarom heb ik die bestelling afgeblazen.

Waar je ook nog rekening mee moet houden is met het transport van de vellen. Voor de map die ik speciaal voor het schimmenvervoer heb gekocht zijn de vellen net iets te groot. Tenminste als ik ze het hele scherm laat beslaan. Daarom heb ik besloten om het scherm een tikkeltje kleiner te maken. Aan weerszijden heb ik een strook tape geplakt waardoor het scherm geen 55 centimeter maar 50 centimeter  is geworden. Hierdoor kunnen de transparante vellen 52 cm  breed zijn. Dan passen ze wel in de map voor transport.

Nu heb ik het decor voor het verhaal ‘De gebroken brug’ op een transparant vel geplakt. Nu heb ik geen probleem meer met het water onder de brug. Ook de brug zit nu vastgeplakt op de folie. Van de schimmen van dit verhaal heb ik alle plakbandjes vervangen. Een ander probleem was  dat de werkman niet meer kon gaan zitten om een dutje te doen. Voorheen zat er aan de rand hele rij lipjes om decor tegengehouden. Omdat die niet meer nodig zijn, vanwege dat het scherm schuin staat, is de werkman zijn lipje dat hem tegenhield kwijt. De oplossing is heel eenvoudig, na wat gepuzzel, een lange stokje wat zijn arm beweegt. Dan blijft hij weer zitten.

Verder zijn er kleine  wijzigingen aangebracht bij het schimmentheater. De bevestiging van de zijflappen is veranderd en nog niet zo heel lang geleden heb ik de plank met keyboardstatief verruilt voor een tafel. Omdat de plank met keyboardstatief minder stabiel bleek dan gedacht. Soms dacht publiek dat je op  de plank leunen kon waardoor het theatertje bijna ter aarde stortte. Met een tafel is dat verleden tijd.