Is er wat veranderd in repeteren de afgelopen 30 jaar?

Als het verhaal geschreven is en de decors en rekwisieten zijn klaar, de muziek en of geluiden erbij uitgezocht en de belichting is bedacht, is het tijd voor het repeteren. De voorstelling inoefenen. Alle handelingen, bewegingen en tekst moeten geoefend worden. Bij de ene voorstelling gaat dat heel snel en makkelijk en bij een andere is het een wat moeizamer proces.

Spiegel en videocamera

Ook kom je er achter dat hetgeen je bedacht hebt soms niet kan of toch echt anders moet. Bij het repeteren van het nieuwe verhaal gebruikte ik voorheen altijd een spiegel. Dan kan je precies zien wat je aan het doen bent. Nog steeds gebruik ik een spiegel. Want dat werkt lekker snel. Maar sinds dat ik een videocamera heb, gebruik ik ook dat als hulpmiddel bij het repetitieproces. Een camera legt alles genadeloos vast. Alles wat nog niet goed gaat zie je. Het voordeel van een camera is dat je je spel terug kan kijken. Dan zie je al snel waar je iets moet veranderen en wat beter kan. Je ziet natuurlijk ook als iets goed gaat. Vaak gebruik ik bij mijn repetities de spiegel en de camera tegelijk. Ik speel via de spiegel en kijk na afloop de scene terug met de opname van de camera. Voordeel met de camera is dat als een stukje goed gelukt is je het direct kunt gebruiken om er een filmpje voor het internet van te maken.