Is er ook iets hetzelfde gebleven in die dertig jaar?

Wat de afgelopen 30 jaar onveranderd is gebleven is mijn boekhoudprogramma voor op de computer.  Het programma heeft wel een aantal metamorfoses ondergaan maar het programma waar ik 30 jaar geleden voor gekozen heb gebruik ik nog steeds. Een van de eerste cursussen die ik volgde voor mijn bedrijf was een boekhoudcursus. Gewoon met pen en tabellarisch kasboek, bankafschriften en kasboek voor de kasuitgaven.

De manier van boekhouden is ook nog steeds hetzelfde.  Het boekhouden gaat wel sneller dan in de begintijd. Natuurlijk krijg je er routine in maar ook zijn er in het boekhoudprogramma dingen veranderd waardoor het een stukje makkelijker gaat en sneller. Dingen worden automatisch herkent en op juiste plaats in de boekhouding verwerkt.

opbouwen – afbreken poppenkast

Aan het opbouwen en weer afbreken van de grote poppenkast is ook bijna niets veranderd. Niet zo verwonderlijk want je zult toch eerst het frame in elkaar moeten zetten voor je de doeken er aan kan hangen. Wel heb ik hier en daar de efficiëntie weten te verbeteren. De kisten met de spullen staan in een bepaalde volgorde in de auto en op de plateauwagen. (poppen, doeken, lampen, kabels, geluid) Ook heb ik gekeken naar tijdsbesparing. De stroomkabels van de spots in de kast monden uit in één stekker. De linker- en rechterzijdoek van de kast maakt niet meer uit omdat ze identiek zijn. Hierdoor verloopt het opbouwen vlot en ging het in tijd van 60 minuten naar 45 minuten. Door alles steeds in dezelfde volgorde te doen, ook het afbreken, gaat het snel.

Wat ook onveranderd is gebleven is dat ik de poppen, doeken en lichtinstallatie nog steeds vervoer in kisten van Overtoom. Doordat de kisten die ik nog steeds gebruik niet meer gemaakt worden is er de Really Useful Box bijgekomen. Die hebben hetzelfde formaat als de Overtoom kratten.

Spelen in een poppenkast

Wat echt onveranderd is gebleven al die jaren is het spelen in een poppenkast. Bij al mijn voorstellingen maak ik gebruik van een poppenkast. Ik ben tijdens de voorstelling niet in beeld. In die dertig jaar heb ik één keer een voorstelling gemaakt waarbij ik zelf zichtbaar was voor het publiek. De voorstelling ‘Tegenwind’ toen ‘Fiet wil rennen’ prentenboek van het jaar was. Het spel speelde zich wel af in de poppenkast. Het niet zichtbaar zijn tijdens de voorstelling vind ik juist een groot voordeel. Dan is de illusie dat de poppen zelfstandig levende wezens zijn sterker en kijk je echt naar de pop en niet naar de speler. Wat mij vaak overkomt als ik naar een collega kijk die wel zichtbaar is voor het publiek.

Bij het schimmentheater ben ik wel zichtbaar maar, ik sta voortdurend achter het scherm en hoe ik de schimmen bespeel is voor het publiek niet te zien.

Dit was de laatste blog over wat er allemaal in 30 jaar is veranderd tijdens mijn loopbaan als poppenspeler.