Tournee langs Doomijn in Zwolle afgerond

In een blog van februari schrijf ik dat Doomijn een kinderopvang organisatie mij gevraagd heeft om 20 voorstellingen te spelen in het kader van het thema Kunst. Op 12 mei ging de tournee van start. Iedere maandag, dinsdag en donderdag met uitzondering van de week waar hemelvaart in viel, een tweetal voorstellingen per dag. De organisatie  heeft een goede planning gemaakt. De twee locaties per dag liggen niet zo heel ver van elkaar vandaan. Hooguit 5 tot 10 minuten rijden met de auto, daardoor goed te doen.

Mijn weg bekendheid in Zwolle is flink gestegen. De groep kinderen die kijkt per voorstelling is niet al te groot. Maar het geven van een reactie is dan toch wel een stukje moeilijker voor de kinderen. Bij een aantal vestigingen kijken ook een aantal ouders mee. Om onrust bij de kinderen te voorkomen gebeurt het bij een aantal locaties bewust niet.  Zo krijg ik te zien dat het van wijk tot wijk verschilt. Er zijn peuterspeelzalen waar kinderen nog nauwelijks Nederlands spreken en zalen waar dat niet het geval is.

Praatplaat

Bij alle peuterspeelzalen kom ik een praatplaat van de firma Rolf tegen. Een plaat met daarop vooral schilderkunst. Kinderen die kunst aan het schilderen zijn, het meisje met de parel, een Mondriaan schilderij, een schilderij van Picasso, Dali is vertegenwoordigd door zijn specifieke snor en horloge dat gesmolten is. De stoel van Rietvelt staat er ook op. Bij een locatie (mijn eerste) staat deze stoel ook in het lokaal. Een van de ouders heeft de stoel ooit nagemaakt. Op de plaat staat ook het Rijksmuseum en die is dan nagebouwd met blokken. Linksonder op de praatplaat staat ook het badeendje dat in het megagroot over de hele wereld te zien is. Kadinsky  en Klimt zijn ook deze afbeelding van Rolf vertegenwoordigd.

Wat ik me wel afvraag is of het peuters iets zegt. Ik denk dat het veel te abstract voor ze is. De kinderen zien wel leuke plaatjes. Bij de speelzalen zie ik wel verschil in hoe er mee wordt omgegaan. Bij de ene zaal zijn ze druk ik de weer met het maken van eigen kunstwerk en staan er allemaal kunstvoorwerpen in het lokaal. Zijn er afbeeldingen te zien van beroemde schilderijen. Terwijl het bij een andere speelzalen blijft bij het benoemen van kleuren, verven en kleuren mengen. Wat zeker leuk is om te vermelden is dat bijna bij alle locaties het boek Blauwtje en Geeltje is gebruikt. Dat is al een heel oud verhaal maar, het spreekt peuters zeer aan.

Leuke voorvallen

Wat me bij zal blijven is het jongetje dat na twee tellen Sofie gezien te hebben tegen haar zegt: “Ik hou van jou!”. Ook was er een jongetje dat voordat ik kon gaan beginnen moest mee helpen met opruimen maar zei dat hij dat niet kon. Hij had namelijk zijn handen in zijn kontzakken van zijn broek gestoken. Niet veel later helpt hij toch mee met opruimen. Bij menige locatie hoor ik na afloop: “Nog een keertje!” Dat is altijd een goed teken. Ze vinden het dan jammer dat het al is afgelopen. Veel leidsters hebben soms met enige verbazing naar hun peuters zitten kijken. Kinderen die lachen vanuit hun tenen, ineens wel keurig op het stoeltje blijven zitten en natuurlijk vooral het intens meeleven en helemaal opgaan in het verhaal.

Bij een van de locaties kwamen ook twee MBO studenten die Sporten en bewegen volgen tevergeefs om met de peuters lekker te gaan bewegen. Ze waren wel afgezegd maar, toch waren ze er. In plaats van weggaan hebben ze de voorstelling meegekeken.

Twintig voorstellingen

Bij deze tournee waren tweeëntwintig locaties betrokken. Twee locaties zijn echter zo klein dat ze bij een andere locatie in de buurt zijn gevoegd. Natuurlijk is twintig keer dezelfde voorstelling spelen best wel ‘saai’. Maar is het niet. Iedere voorstelling was anders, al blijft het verhaal voor het grootste gedeelte hetzelfde. Toch ben ik nu blij dat deze voorstelling weer heel even uitgespeeld is en ik weer andere voorstellingen kan spelen.