Tag Archief van: ouderen

Tim en zijn opaZo heel af en toe krijg ik een aanvraag om voor dementerende ouderen een voorstelling te spelen. Dat is toch echt heel anders spelen dan voor een kinderpubliek of voor een familiepubliek waar ook opa’s en oma’s bij aanwezig zijn.  Soms zijn bij die voorstellingen dan ook kinderen aanwezig. Nodig voor de respons. Dan genieten de dementerenden van de kinderen en stiekem ook van het poppenspel. Gisteren speelde ik uitsluitend voor de ouderen. De groep was niet zo groot. Het waren 8 personen verdeeld over twee voorstellingen. Ik speelde Jan Klaassen en de baby. Omdat veel ouderen dat nog uit hun jeugd kennen. Het is ook nog eens een voorstelling die je met groot gemak voor volwassenen kunt spelen.

Spelen voor deze doelgroep is best wel een uitdaging. De reacties zijn minimaal. Doordat Jan en de baby toch wel een verhaal is dat leunt op meedoen van het publiek vereist dat, bij deze mensen, een andere manier van spelen. De interactie met het publiek valt weg. Je lost het op door de voorstelling meer gesloten te spelen. Je speelt als het ware gewoon verder op een punt waar normaal gesproken publieksreactie is gewenst.

Toch zie deze mensen ook genieten. Het natuurlijk ook even iets anders dan de normale gang van zaken. Je ziet ze genieten in stilte. Een glimlach een twinkeling in de ogen. Dat is hun manier van reageren. Of toch gewoon een antwoord geven op een vraag of commentaar geven op het spel. “Je moet hem een rotschop geven!” zei een oude dame toen Jan er vandoor ging naar de kroeg.

Ik speelde deze voorstelling met de mobiele poppenkast. Dat is in dit geval een pré. Je kunt het publiek zien en ziet dan hoe deze dementerende ouderen reageren op de poppen.

Het was een mooi en bijzonder optreden.

Met het Wijk Poppentheater zijn we neergestreken bij Swaenesteyn een woonzorgcomplex voor ouderen in Den Haag. Het leek Mirjam wel eens keer leuk om ook eens keer voor ouderen te spelen. De container stond nu in de tuin van het complex. Helaas, ook al was het droog de buitentemperatuur was 15 graden met een koude wind. Daardoor niet in de container maar op het podium van het restaurant. Het was een heel leuke voorstelling. Ik speelde  ‘De sterkste? Dat ben ik!’ Bij het liedje van Roodkapje zongen een aantal dames mee. Na de voorstelling natuurlijk met een aantal poppen rond. Die met zeer veel belangstelling werden bekeken. Een mevrouw was helemaal fan van de 3 biggetjes. Ze wilde ze alle drie wel mee naar haar kamer nemen. Het was een bijzonder geslaagde middag. Zeker voor herhaling vatbaar.