Half maart kreeg ik een aanvraag voor een privévoorstelling maar het was geen kinderpartijtje. Een opa wilde een voorstelling voor zijn kinderen en kleinkinderen. Opa gaat namelijk verhuizen en wilde zijn kinderen de kans geven om voordat de verhuizing gaat plaatsvinden en alle kamers leeg zullen zijn afscheid te nemen van het ouderlijk huis in aangeklede staat.  Hij had zijn kinderen gevraagd om een aantal herinneringen op te schrijven wat ze bij was gebleven aan het huis.

Als voorstelling had ik Jan Klaassen en de huisbaas gekozen. Want het verzoek aan mij was om de herinneringen van zijn kinderen te verwerken in het spel en daar leent, in dit geval,  Jan Klaassen en de huisbaas zich het beste voor. Na deze voorstelling zou het dan even pauze zijn en daarna zou ik De sterkste? Dat ben ik! spelen. Een voorstelling die meer bedoelt was voor de kleinkinderen.

Pas een dag voordat de voorstelling zou plaatsvinden kreeg ik van opa de opgeschreven herinneringen van zijn kinderen. Gelukkig had ik al bedacht waar de herinneringen een plaats in de voorstelling zouden kunnen krijgen. Jan en Katrijn halen herinneringen op aan het huis omdat ze eruit gezet dreigen te worden. Ook de huisbaas krijgt even een melancholisch moment. Het huis van Jan en Katrijn is het huis waar hij als jongetje is opgegroeid.

Een aantal uitspraken heb ik natuurlijk wat groter op papier gezet zodat ik die tijdens het spelen van het poppenspel makkelijk kon lezen en gebruiken. Je krijgt door het lezen van al die herinneringen wel een heel leuk beeld van wat er zich in de jaren 80 en 90 daar heeft afgespeeld. Opa woont al 40 jaar in het huis. Een huis met 12 (!) kamers.  Ze hebben er kou geleden want het huis werd verwarmd met gaskachels en die waren niet overal in huis aanwezig. Glijden van de trappen in huis met een slaapzak werd ook een aantal keer genoemd. De mooiste uitspraak vind ik toch wel: “De hoekjes van mijn kamer die mijn tranen hebben aangehoord.”

Gedurende het spelen van Jan Klaassen en de huisbaas liet ik de gedane uitspraken voorbij komen. De kinderen vonden dat heel leuk. Ook de kleinkinderen genoten van het spel. Na de pauze kwam de grote boze wolf in actie.  Na afloop van dit verhaal wilde de jongste kleinkinderen toch wel graag even de wolf zien. Ze durfden hem zelfs te aaien.

Het was een bijzonder optreden.