Koos en Kleppie Konténâh stopt. Een project van het Wijk Poppen Theater uit Den Haag. Een project waar ik 24 seizoenen (van de 25) aan heb meegedaan. Toen het project begon in 1994 had ik  gereageerd op de advertentie die in de Volkskrant stond. Ik kreeg heel leuk allerlei verhalen die kinderen uit Spoorwijk verzonnen hadden toegestuurd en toen werd het stil. Geen reactie meer. Een jaar later in 1995 stond weer diezelfde advertentie in de krant. Weer gereageerd. Dit keer was het wel raak.  Op naar een bijeenkomst in jeugdtheater Pierrot in Den Haag.

De container

Daar vertelde Mirjam Ghijssels, een van de initiatiefnemers van het project, wat het project behelsde en wat er van je verwacht werd. Het Wijk Poppen Theater heeft een oude zeecontainer omgebouwd tot poppenkast. Voor de speelopening zit een grote klep die met twee ijzeren buizen omhoog wordt gedaan als er gespeeld gaat worden. Dat is best wel een gevaarlijk klusje omdat de klep erg zwaar is.

Er is voor een zeecontainer gekozen omdat een caravan niet mag blijven staan en een bus wegenbelasting kost. Bovendien is een container beter bestand tegen inbraak en vandalisme. Want hij moet kunnen staan in wijken waar het er soms heftig aan toe kan gaan en sommigen een ander besef hebben van mijn en dijn. Zo hebben we de afgelopen 24 jaar heel wat pleinen en plekken van Den Haag leren kennen. Ik noem er een aantal. Het Oranjeplein,  Helena van Doeverenplantsoen, Lamgroen, Joubertplantsoen, Wijkpark, Tennierstraat, Cantateplein, Scheepersstraat, Kockstraat, Koningsplein en nog veel meer.

Doel van het project

Op die pleinen, plantsoenen en straten was het als de container ging spelen feest.  In het begin waren er ook nog muzikanten bij. Al snel bleef alleen de poppenspeler over samen met iemand voor de techniek en iemand voor de  algehele leiding.  Als de voorstelling van de poppenspeler is afgelopen mogen kinderen zelf in groepjes poppenkast gaan spelen in de container. Daar zit de kracht van het project. Kinderen die niet of nauwelijks met cultuur in aanraking komen in hun vrije tijd, laten kennismaken met (poppen)theater.  Een ander doel was om kinderen die in de grote vakantie niet op vakantie gingen een stukje vermaak bieden.  Maar in de loop der jaren waren er tijdens de grote vakantie steeds minder kinderen die niet op vakantie gingen en verviel min of meer dit doel. De periode van spelen werd ook korter en compacter en gingen we spelen op andere dagen en tijden. Vooral omdat de schooltijden veranderden en veel kinderen niet meer de hele woensdagmiddag vrij zijn. We gingen open op het moment dat de kinderen de gelegenheid hadden om te komen kijken.

Om de kinderen te kunnen laten spelen zijn er een groot aantal poppen aangeschaft of hebben we gekregen. Langzaam groeide de keus aan karakters voor de kinderen om uit te kiezen. Het spelen van een kort verhaaltje vergt soms veel van kinderen. De afgelopen jaren kwamen er ook steeds jongere kinderen naar de voorstellingen kijken. Kinderen die nog helemaal niet toe zijn aan het samen spelen van een voorstellinkje.  Voor hen is staan in de container en even de pop laten zien al voldoende.  Eventueel met een liedje waarin de pop dingen kan laten zien als dansen, springen, slapen enzovoorts. Wat vooral dan heel leuk is om te zien, zijn de trotse ouders die hun kind met hun smartphone fotograferen of filmen.

Minder leuke kanten

Natuurlijk waren er ook minder leuke kanten aan dit project. Bijvoorbeeld het ene seizoen waarin het constant regende op de woensdag en zaterdag. Dan was er geen kind te bekennen. Maar ook een plein waar we niet mochten staan om dat de ambtenaar van de gemeente vond dat er een vergunning moest zijn.  Of die keer dat een kind een pop trachtte te stelen door hem snel weg te grissen toen de zijdeur open ging. Of dat er een zak patat naar binnenvloog of  dat er steentjes naar binnen werden gegooid. Om nog maar te zwijgen dat er door volwassenen met vuurwapens werd gezwaaid.  Dat vonden we zo gevaarlijk dat we niet verder zijn gegaan op dat plein en subiet de container er hebben weggehaald.  Het is ook wel voorgekomen dat we de container voortijdig moesten sluiten zonder dat de kinderen konden spelen omdat de iets oudere jeugd zich op een negatieve manier moest laten gelden. Gelukkig was het in de meeste gevallen wel altijd een feest.

Mijn motivatie om mee te doen

In 1995 was ik net 2 jaar bezig met mijn eigen bedrijf. Ik zocht een manier om geld te kunnen verdienen tijdens de zomermaanden. Dat is een een wat slappere tijd vanwege dat iedereen met vakantie is. Ik wilde er minstens 1000 gulden mee verdienen. Dat is ruimschoots gelukt.  Ook vind ik de doelstelling om kinderen poppenkast te laten spelen voor elkaar erg leuk. Nu ik  25 jaar verder ben is de noodzaak om  geld te verdienen in de zomermaanden wat minder geworden. Nu is het een project om er leuk naast je andere voorstellingen bij te doen.

Wat is er in al die jaren veranderd?

Aan het spel van de kinderen is niet zo heel veel veranderd. Als je niet oppast gaan de poppen elkaar slaan en vechten. Maar ook volwassenen hebben die neiging als ze voor het eerst poppenkast spelen. Wel is de doelgroep die voor de container zit wat jonger geworden. De speelperiode is veel korter geworden omdat het beleid van de gemeente Den Haag is veranderd en er gewoon minder geld te besteden was.  Mirjam Ghijssels heeft het toch elk jaar weer geld weten los te peuteren. Soms moest ze praten als Brugman om het voor elkaar te krijgen maar, het is gelukt. De container is natuurlijk ook veranderd. Langzaam begon hij af te takelen. Gelukkig wist Marque Fase hem ieder jaar weer op te knappen. Maar nu vallen overal de gaten in en kun je op diverse plekken vrolijk de buitenlucht zien. Een wonder is wel dat de container op een keer na gevrijwaard is gebleven van graffiti.Marcel Oudenbroek vanuit de zeecontainer

Het was en is een bijzonder project.

 

Bennie BillenbijterEr is een nieuwe voorstelling toegevoegd aan het repertoire. De poppen zijn klaar, het verhaal is geschreven. Tijd om het te gaan repeteren. De titel van de voorstelling is ‘Bennie Billenbijter’ het gaat over een Billenbijter die niet in billen wil bijten. Hij wil mensen geen pijn doen. Maar billenbijters moeten bijten omdat ze af en toe een mens moeten aanraken. Dat gaat het snelst en eenvoudigst met een beet in een bil.

Doordat Bennie vriendschap sluit met een jongetje komt hij er achter dat je helemaal niet in billen hoeft te bijten maar ook knuffelen kan. Zo veranderd Bennie van een Billenbijter in een knuffelkont.

De voorstelling is vanaf nu te boeken. Sluit heel mooi aan bij het thema Vriendschap van de Kinderboekenweek 2018

Bennie BillenbijterBennie Billenbijter is nu nog de werktitel van de nieuwe voorstelling van Poppentheater Cassiopeia. Bennie Billenbijter gaat over een billenbijter die niet meer in billen wil bijten. Hij wil vrienden worden met de mensen. Dat gaat niet als je in billen bijt. Dan doe je ze pijn. Bennie wil graag een mensenvriend om mee te spelen en spannende avonturen te beleven. Maar billenbijters moeten zo nu en dan mensen even aanraken om in leven te blijven even een kneepje in de bil is het makkelijkst. Dat doen ze al eeuwen zo.  Bennie gaat op zoek naar een andere manier.  Hij ontdekt hem als hij Finn ontmoet. Een jongetje dat van schrik zijn cadeautje laat vallen als hij Bennie ziet en heel hard wegrent. Een cadeautje dat daardoor gestolen wordt. Bennie gaat samen met Finn het cadeautje proberen terug te krijgen en beleeft zo een spannend avontuur met zijn nieuwe vriend Finn.

Het wordt weer tijd voor het maken van een nieuwe voorstelling. Een voorstelling die ik kan spelen in de mobiele poppenkast. Het wordt als het goed is een peuter/kleutervoorstelling. Het is de bedoeling dat de duur ongeveer een half uur gaat bedragen. Waarom voor de mobiele poppenkast een nieuw verhaal? Omdat het aantal voorstellingen wat ik kan spelen in deze poppenkast nog niet erg groot is.

Waar gaat de nieuwe voorstelling over?

Die gaat over het krijgen van vriendschap. Hoe een vriendschap kan ontstaan.

Wat is de inhoud van het verhaal in vogelvlucht?

Ik heb gekozen voor billenbijters. Om in leven te blijven moeten Billenbijters in billen bijten denken ze. Bennie wil niet in billen bijten. Dat vind hij helemaal niet leuk. Hij wil graag en vriend om mee te spelen en om avonturen mee te beleven maar, als je in billen bijt wil natuurlijk niemand je vriend worden en zijn.  Dan doet zich een kans voor bij een jongetje. Billie bijt hem niet maar het jongetje vlucht weg en laat een pakje achter. Een boef steelt het pakje. Door toeval ontmoeten Billie Billenbijter en het  jongetje elkaar. Net als Bennie wil vertellen wie het pakje van het jongetje heeft valt hij neer. Hij heeft te lang geen mensen aangeraakt. Het jongetje wil toch heel graag weten wie zijn pakje heeft. Anders kan hij niet naar het feest waarvoor hij is uitgenodigd.  Dan streelt hij Bennie en die komt weer bij. Nu weet Bennie een methode om mensen aan te raken zonder ze pijn te hoeven doen. Samen met het jongetje gaat hij de boef vangen. Als beloning mag Bennie mee naar het feest.

De poppen voor de voorstelling zijn in de maak. Het verhaal is natuurlijk zoals gewoonlijk het eerst opgeschreven. Naast Bennie Billenbijter komt ook zijn vader voor, een boef, het jongetje en een oma.

 

Het poppentheaterseizoen 2017-2018 is afgelopen. Tenminste voor de voorstellingen bij de vaste locaties. Theater de Tuin en Natuurboerderij de Brinkhorst. Het wordt nu buiten lekker weer. De dagen worden nog steeds langer en als het mee zit schijnt lekker het zonnetje. Dan is het tijd voor andere dingen dan binnen naar poppentheater kijken.

Poppentheater Cassiopeia blijft wel in het openbaar te zien. Bijvoorbeeld bij het allerlaatste seizoen van Koos en Kleppie Konténâh in Den Haag. In de maand juni zijn de allerlaatste voorstellingen en valt op de nationale straatspeeldag /buitenspeeldag op 13 juni definitief het doek. Het project heeft dan 25 zomerseizoenen gelopen. 

Kijk verder in de speellijst wanneer ik nog meer in het openbaar te zien ben.

Vanaf 16 september ben ik weer maandelijks van de partij bij Natuurboerderij de Brinkhorst. Vanaf 30 september keer ik ook weer als vaste bespeler van Theater de Tuin. De eerste voorstelling is Land zonder Lied. De voorstelling die ik samen met ensemble Muzette speel. Het is de voorstelling die is uitgesteld omdat er in januari van dit jaar geen kaarten waren verkocht.

Bij Theater de (Kinder)Tuin speel ik volgend seizoen niet meer maandelijks een voorstelling. Het bestuur van het theater heeft besloten om minder poppentheater te programmeren. Gelukkig ben ik nog wel in de vakanties te zien.

Kun je niet zo lang wachten op het volgend seizoen. Je kunt me natuurlijk ook boeken voor een privé voorstelling aan huis.

Een nieuwe vriend voor WobbeSeizoen 2017-2018 is bijna ten einde. Op zondag 6 mei om 15.00 uur is de laatste voorstelling van het seizoen. Een nieuwe vriend voor Wobbe wordt dan gespeeld bij De Brinkhorst.  Maar niet getreurd na de zomervakantie keert Poppentheater Cassiopeia weer terug bij de Brinkhorst.

Op zondag 16 september om 15.00 uur is de eerste voorstelling van seizoen 2018-2019. Wat er dan te zien zal zijn is nu nog niet bekend. Hou de website in de gaten en dan zul je vanzelf zien welke voorstelling op die dag te zien zal zijn.

Ook komt Poppentheater Cassiopeia terug als vaste bespeler van Theater de Tuin in seizoen 2018-2019. Alleen niet meer iedere maand. De Kindertuin gaat een andere koers varen. De eerste voorstelling bij de Tuin zal op zondag 30 september zijn om 11.00 uur. Dan speel ik daar Land zonder Lied samen met muziekduo Muzette. Een voorstelling met live gespeelde klassieke muziek.

Een maand eerder is Land zonder Lied te zien als onderdeel van de donderdag Meppeldag in Meppel. Op 30 augustus om 11.00 uur en 14.00 uur.

Alvast een mooie zomer.

Met Koningsdag  speel ik op twee locaties dit jaar. ’s ochtends in Stolwijk rond 10.15 uur en ’s middags om 13.30 uur, 14.30 uur en 15.30 uur in Nijkerk. Dit jaar speel ik ‘De sterkste? Dat ben ik!’  Ik speel hem in de mobiele poppenkast.

In Stolwijk speel ik de voorstelling op een podiumwagen in de buitenlucht. De locatie in Nijkerk is wederom het pannenkoekenrestaurant de Waegh. Net als vorig jaar en het jaar daarvoor.

Tim op Kleine BeerMet de voorstelling ‘De Noorderkroon is zoek’ sloot ik het theaterseizoen 2017-2018 af bij theater de (kinder)Tuin in Leusden. Ondanks dat het mooi weer was en warm kwamen er toch nog 27 toeschouwers naar het theater.

Er werd tijdens de voorstelling weer lekker veel gelachen. Ook de volwassenen moesten zo nu en dan lachen. Kennelijk herkenden ze dingen. Tot mijn grote verrassing was Alexander er ook weer. Het jongetje dat in 2014 toen hij bijna 4 jaar was naar mijn voorstellingen kwam kijken.  (zie dit blogbericht) Nu is hij  7 jaar en is inmiddels met zijn moeder verhuisd van Parijs naar Jordanië. Een van de dingen om te doen dat op zijn lijstje stond als hij in Nederland was, was naar een voorstelling van mij. Hij was gisteren aangekomen in Nederland. Hij vond deze voorstelling mega-leuk.

Zo  kwam er onverwacht een leuk einde aan seizoen 2017-2018. Volgend seizoen ga ik op iets bescheidener schaal voorstellingen spelen bij Theater de Tuin. De eerste keer zal zijn op zondag 30 september om 11.00 uur. Ook Muzette is dan van de partij. Dan spelen we Land zonder Lied.

 

Tim op Kleine BeerNog een voorstelling te gaan en dan is het seizoen 17-18 bij Theater de Tuin (Kindertuin) al weer afgelopen. Op zondag 22 april om 11.00 uur speel ik De Noorderkroon is zoek als afsluiter van het seizoen. Het gaat over Tim die bij zijn opa logeert en dan de koningin van de sterrenhemel aan zijn bed krijgt. Aan het eind van het verhaal is het maar de vraag of Tim het nu echt heeft meegemaakt of dat het toch maar een droom was.

Iedereen van 3 jaar en ouder kan gezellig naar de Tuin komen om de voorstelling te bekijken. Na afloop is er voor de kinderen een glas limo en een gezonde snack. Ook voorafgaand aan de voorstelling is er iets te doen. Wat? Dat is altijd een verrassing. Het kan iets te knutselen zijn of een kleurplaat kleuren of nog iets anders. Dus kom om 10.30 uur al naar het theater.

Volgend seizoen keert Poppentheater Cassiopeia weer terug bij Theater de Tuin.  Op de laatste dag van september zal Land zonder Lied te zien zijn. Een voorstelling met twee muzikanten die live de muziek spelen tijdens de voorstelling. Bij deze voorstelling krijgt zelfs het publiek een rol in het verhaal.

Toch zal het aandeel in voorstellingen van Poppentheater Cassiopeia bij de Kindertuin minder zijn dan voorgaande seizoenen. Het theater heeft besloten een iets andere koers te gaan varen. Hierdoor is er niet meer maandelijks een poppenspel van mij te zien.  Het seizoen voor het poppentheater eindigt dan al in februari.

Mocht je dat nou jammer vinden? Vertel het aan Theater de Tuin. Wie weet veranderen ze dan van gedachten.